Ejderhana Özür Dilerim/Teşekkür Ederim Demeyi Nasıl Öğretirsin?

İki kitap aslında başlıktaki. ...Özür Dilerim ve …Teşekkür Ederim ayrı ayrı kitaplar. Bunlara ilave başka başlıkta olanlar da var. Yani bir seri aslında bugünkü yazıya konu olan kitaplar. Basit, anlaşılır ve görsel olarak da oldukça izlenesi bir seri. Buna benzer kitapları daha önce okumuştum ama bu seri de bence üzerinde durmayı hak ediyor.

Eleonora Fornasari yazıyor, Anna Lang ise resimliyor. Neslihan Yalçın da Türkçe’ye çeviriyor ve Erdem Çocuk tarafından basımı yapılıyor. Elif adındaki bir kız çocuğu yanındaki ejderhasına küçük ama oldukça kıymetli kavramları söylemeyi öğretiyor. Çocuğun göz hizasından ve onun anlayacağı bir dil ve görsellerle hazırlanan kitap okul öncesi için oldukça uygun. Basit ama kıymetli kavramlar ile ilgili didaktik olmayan ve okuru olduğu kadar dinleyiciyi de saran ve yüzünde tebessüm bırakan yanları ile ilgiyi üzerinde tutan kitaplar. Ejderhanın öğrenme sürecinde tam da küçük çocukların yaptığı gibi muzipliklere başvurması ve aniden gelen olumlu cümleler oldukça tanıdık.

Önce “Ejderhana Özür Dilerim Demeyi Nasıl Öğretirsin?” adlı kitabı aldım kütüphaneden. Baktım bizdeki dinleyicinin ilgi ve merakını canlı tuttu, ayrıca eğlendirdi de, ikincisini aldım bu sefer ve teşekkür etme konusuna değindik.

Çocuk dünyasına yakın bir yazar olduğunu düşündüm okurken. Ayrıca nezaketin hayatlarımızda nasıl da önemli ve gerekli olduğunu. Hani pek çok şey dilde başlıyor ya asıl oraya daha büyük dikkat çekmek gerekiyor diye düşünüyorum. Bunu yaparken de elimdeki kitap gibi didaktik olmayan, mizahı ince bir şekilde işleyen ve daha da önemlisi çocuğun merakını canlı tutan örnekler bulmak güzel.

Son olarak çizimlerdeki ejderhayı çok sevdim ve ondaki mimikleri. Teşekkür Ederim adlı kitaptaki son hallerine çokça tanık olmuşluğum var mesela. Masadaki pasta ve kekleri yedikten sonra geri dönüp de bir şey bulamadığındaki panik ve ağlamaklı hali ile Elif’in kendi payına düşeni uzatması ile dönüşen ve ışıl ışıl halleri çok güzeldi. Güzelden de öte çocuk dünyasına çok yakındı. Bence çocuk edebiyatındaki en güzel şeylerden biri de zaten dinleyenin (henüz okumayı bilmeyen ve bakım verenlerince kendisine kitap okunan okul öncesi gruptan bahsediyorum) kendisine ait şeyleri kitapta bulması. İşte o an sanki aynaya bakıyormuş gibi bir hisle bakıyorlar kitaba. Bizdeki deneyimler bu yönde ve elimizdeki kitap o aynayı tutanlardan birisi. Bakalım başka evlerde, ailelerde ve çocuklarda neye denk düşecek?