Bildiğimiz Kocaelispor mu?

Bölgesel Amatör Lig’e düşülen ilk sezondan geriye kalan Esenler Erokspor maçıyla birlikte 322 lig maçında Kocaelispor’u takip ettik.
Hazırlık ve kupa maçlarıyla birlikte yaklaşık 400e yakın maçtır an be an yanında olduk ve takip ettik.
Antalya, Ankara, Bursa, Çorum, İstanbul, Adana, Muğla, Erzurum, Afyon, Samsun, Sakarya, Tekirdağ, İzmir, Denizli, Düzce, Diyarbakır, Uşak, Trabzon, Manisa, Bolu, Balıkesir, Bursa ve Kırşehir birlikte gittiğimiz şehirler oldu.
Bu şehirlerden bazılarına İstanbul ve Ankara başı çekiyor, defalarca gittik.
Serik, Ergene, Buca, Kemer, Kozan, Konyaaltı, Fethiye, Bornova, Bandırma, Kızılcabölük de gittiğimiz bazı ilçeler oldu.
Sevgili kardeşim Emre Kurtbay şehrimizde çalıştığı dönemde genelde Selim Eryılmaz abi, Erdem abi ve ben sıklıkla yolculuk ettik.
Emre gittikten sonra Aziz Emre Gündeşen, Ali Köksal, 72 yaşındaki Hulusi babayla yol arkadaşı olduk.
Birçok kez Erdem abiyle ikimizin gittiği şehirler ve deplasmanlar oldu.
Sabaha karşı 4te kalk, Karamürsel’den ticari taksiyle İzmit’e gel, Erdem abiyle buluş, 250 ile havalimanına git, maç bittikten sonra 23 uçağıyla dön, gece 02-03 sularında evde ol, sabah 08.00’da kalk ve yeniden gazeteye git…
Bu döngü defalarca devam etti.
Bazen otobüsle de gittik, kurumlarımızın otomobilleriyle de.
Sabaha karşı buz gibi havalarda araçtan yada uçaktan indiğin ilk an içine dolan o soğuğun tadı bile başka oluyor.
İndiğimiz yerlerde ilk işimiz bir taksiciye gidip benim, “Dayı selamun aleyküm, stat nerede, nasıl gideriz?” sorusuyla deplasman günlüklerimiz başladı.
Önce stadın yerini sonra da çarşıyı öğrenirdik.
Zamana ve mesafeye göre ya direk stadın olduğu muhite, yada şehir merkezine gidiyorduk.
Bindiğimizde hemen hemen her taksici, “Hoş geldiniz, nerelisiniz” sorularıyla başlayan hoşbeşe futbolla devam etti.
“İzmit’ten geliyoruz abi, gazeteciyiz. Maça geldik, Kocaelispor maçını takip edeceğimiz” dediğimiz de, “Kocaelispor mu ? Bildiğimiz Kocaelispor mu ? Nerede şimdi Kocaelispor” sorularını duyardık.
Olduğu ligi söylediğimizde, “Yapma ya, o kadar düştü mü” diye hayret edenlerle karşılaştık.
Acı bir gülümsemeyle, “Abi şimdi yine iyi, amatöre kadar düştü. Bakalım geri gelecek İnşAllah” diye teselli ettik kendimizi.
Birçoğu “Ya sizde şu kaleci vardı, bu forvet vardı, Kocaelispor ya bilmem mi” diye şaşalı yıllarından kalan zamanları anlattı bize.
İçimiz buruk ama bir yandan da, “Bana da nasip et Allah’ım” diyerek sabırla çalıştık ve bekledik.
İşte o bildiğimiz Kocaelispor, bugün Süper Lig’e yükselen Kocaelispor olarak bir anda tüm yurda sesini yeniden duyurdu.
En çok çocuklar ve gençliğinin başındaki kardeşlerim için seviniyorum, Süper Lig’de oynayan bir takımları olacağı için bir çoğu Kocaelisporlu olacaklar.
Hakkı ödenmeyecek adam Mehmet Açık ve yanındaki kardeşlerim bu şehrin çocuklarının Kocaelisporlu olmasında başrolü oynuyor.
Elbette Büyükşehir’in ve yönetimin desteği olmasa bu organizasyonların hayata geçmesi zor olacak.
Yeni bir sayfa açtık ve yeni bir maceraya başladık.
Gazeteciler içinde haberlerin yağmur gibi yağdığı bu günlerde köşe yazıları için ekstra zaman oluşturuyorum inanın.
Listede yazılarım duruyor, şampiyonlukta emeği geçen herkesi anacağım ve elbette teşekkür edeceğim.
Transfer sürecine daha çok uzun bir zaman var.
Bu konu özelinde de yorum yapmak ve doğru bilgiyi vermek şu ortamda ve zamanda pek mümkün değil.
Ama her sezon olduğu bu güzel sezonun öncesinde de sizlere haberleri yetiştirmeye çalışacağım.
Selametle.