Herkes anne olamaz…!

Bugün “Anneler Günü”

Anne olanların kendini çok özel hissettiği bir gün.

Allah bütün kadınlara bu kutsal duyguyu yaşamayı nasip etsin.

İki tane erkek evladım var, ayakları taşa değse içim yanar.

Yüce Allah tarafından bize verilen bu duygunun çok özel olduğunu bilirim.

Eğer anneyseniz, hayata bakışınız bile değişir.

Empati kurmayı, anlayışlı olmayı, sabr-ı cemili, hoşgörüyü, insanca düşünmeyi, vicdanlı olmayı kendiliğinden öğrenirsiniz.

Anne olduğunuz anda bu özellikler adeta size bir “durum güncellemesi” gibi verilir.

Kısacası anne olmak demek, Allahın özel kulları olmak demektir.

***

Erkeğin kendini kadından üstün gördüğü yerde onun bu üstünlüğü

bir kadın tarafından doğrulduğu gerçeğiyle son bulur.

Doğurganlık özelliğinin tesadüfen kadınlara verilmediğini anlamaları ise ayrı bir anlayış gerektirir.

Hepimizi dünyaya getiren bir anne var.

Kimi hayatta kimi ömrünü tamamlayıp gitmiş.

Allah uzun ömür versin, benim annem başımda.

Ve onun annelik görevi hiç ama hiç bitmiyor.

Bir türlü bizi gözünde büyütemiyor.

***

Çocuklarımız büyüdükçe onları daha iyi anlıyoruz.

Annemizin bize yaptığı muameleyi bir baktım ki ben de çocuklarıma yapıyorum.

Hani derler ya; sevgi arsızı diye, işte biz de onları öyle yetiştiriyoruz.

Hala evde çoraplardan top yapıp futbol oynuyoruz.

Mutfak masasında masa tenisi maçları yapıyoruz.

Seyyar basket potasıyla atış yarışları yapıyoruz.

İsim-şehir-hayvan oynuyoruz.

Bazen güreşiyoruz, bazen bilek güreşi yapıyoruz.

Canımız tatlı istediyse puding, kek, evde o an ne malzeme varsa bir şeyler yapıyoruz.

Bizim akşamlarımız böyle geçerken, annem etrafın dağılmaması yönünde ha bire bize söyleniyor.

“Sen de çocuklara uyuyorsun ortalığı dağıttınız yine” gibi söylemleri ise

fonda bir müzik gibi geliyor bana.

***

Türk standartları ölçüsünde yaşayan tipik bir aileyiz anlayacağınız.

Ama günümüze baktığımızda bizim standart olarak gördüğümüz bu sade yaşam

artık azalmaya başlamış. Teknolojinin de içimize girmesiyle birlikte aile bireyleri ile diyaloglar kopmuş.

Çocuklar “yeter ki sussun, ayak altında dolaşmasın” denilerek bilgisayara, telefona hapsedilmiş.

Buna bir kriter, bir ölçü konulmamış.

Çocuklar adım adım asoslalleşiyor maalesef.

****

Hani dedik ya, anne olmak çok özel bir duygudur diye?

Ama özel çocuk annesi olmak çok daha özeldir.

Engelli çocuk sahibi olan annelerin sabrı, sevgisi, vicdanı kimde var?

Evladında ufacık bir gelişme görmek için gösterdiği gayreti açıklayacak bir cümle var mı?

Allah hepsine her şeyin en güzelini göstersin. Onlar tam bir kanatsız melekler.

Bir de bu kanatsız meleklerin yanına başka melekler ekleniyor bazen.

Kendisi engelli annesi olmadığı halde o özel çocuklar için canla başla emek veren.

***

Geçen gün bu meleklerden bir kaçı ile bir aradaydım.

İzmit Zihinsel Engelliler Beceri Geliştirme Derneği Özel Mürüvvet Özel Eğitim Okulu,

Özel gereksinimli öğrencilerin yaptıkları yağlı boya tablo ve ebru çalışmalarını bir sergide toplamış.

Değerli arkadaşım işadamı Ayhan Öter’in naif ve duyarlı eşi Selma Öter, sergi için davette bulundu.

Emex Otel’de yapılacak olan sergi için oldukça heyecanlılardı.

Sergiye gittiğimde başta dernek başkanı Muhittin Erkaya ve yönetim kurulundaki Selma Öter, Özlem Uzcan, Sümbül Yaşayan;

Sanki kendi çocukları bir şey başarmış, o çocuklar dünyayı keşfetmiş gibi mutlu ve gururluydular.

Konuklar için özenle hazırlanmış ikramlar ve salon ambiansı harikaydı.

Özel çocuklar anneleri ve öğretmenleriyle o anları paylaşmanın keyfini çıkarıyordu.

Oradaki atmosferin içine giren çocuklar mikrofondan anons edilerek ödüllerini aldılar.

Hepsi ortaya çıkardıkları eser için gururluydular.

Bir an olsun tabloların başından ayrılmadılar.

***

Onlar bir inanılmazı başarmışlardı.

Ve bu başarıda katkısı olanlar sadece bu işin eğitimini almış öğretmenler değil;

Gönüllülük esaslı onlara destek veren, cesaretlendiren dernek üyesi annelerdi.

Kim kendi çocuğundan vakit ayırıp engelli çocuklar adına koşturur ki?

Çok az insana mahsus olan bu özelliğe sahip anneler, en az o çocukların anneleri kadar duygu yüklüydü.

Onları topluma entegre etmek için gösterdikleri gayreti görseniz, insanlığınızdan utanırsınız.

Kendinizi eksik hissedersiniz, sorgulamaya başlarsınız.

Ne bileyim… çok farklı bir duyguydu…

***

Ben buradan bir kez daha hepsini tek tek tebrik ediyorum.

Evet, belki anne olmak kadınlara özgü bir özellik ama şunu da unutmamak gerek!

Anne var, anne var…

Kendinden fedakarlık yapan, kendi çocuğundan başka çocukların mutluluğu için çaba gösteren tüm annelerin

Anneler gününü kutluyorum.

Ben onu bunu bilmem!

Herkes ANNE olamaz!