Bu fotoğrafa iyi bakın, o annenin yerinde siz olsaydınız…

Her seferinde “SÖZÜN BİTTİĞİ YER” diyoruz ama bitmiyor!

Yok yere ölen evlatlarımızın ardından söyleyecek söz bulamadığımız için böyle diyoruz belki ama

Asıl şimdi konuşma zamanıdır.

Asıl bundan sonra ayağa kalkma vaktidir.

Şu fotoğrafa bakar mısınız?

Hangi ana evladının ölüsü gelsin diye seve seve gurbet ellere yollar?

Peki hangi vatan evladı ölümü göze ala ala şarkılarla türkülerle asker oluyorum diye sevinir?

Bizim evlatlarımız işte böyle vatan sevgisiyle büyüyüp yetişmiş çocuklardır.

Ama yeter artık!

***

Kimse bizlerin vatan sevdasını test etmesin!

Hainlerin yeri belli, yurdu belli, adı sanı belli, inleri belliyken kimse bizim çocuklarımızı keklik gibi avlatmasın!

Beceremiyorsanız beceremiyoruz deyin!

Becerebilme gücünüz varsa da artık ortaya çıkın!

Bu kanlar niçin dökülüyor, bu canlar niçin alınıyor?

Ne istiyorlar sizden, ne istiyorlar bu insanlardan?

Nerede ayrışıyorsunuz, neyi paylaşamıyorsunuz da ceremesini biz çekiyoruz?

Bakın fotoğraftaki anaya!

Bakın da kuruyan vicdanlarınız, genişleyen bağışıklık sisteminiz harekete geçsin!

Mikroba alıştım deyip bizi de alıştırmasın!

***

O kınayı oğlunun eline yakanın bir an için siz olduğunu düşünün.

Düşünemediniz değil mi?

Kalbiniz yerinden çıkacak gibi oldu, nefesiniz daraldı değil mi?

İşte bizim de böyle yüreğimiz daralıyor, içimiz kararıyor.

İki tane erkek çocuğu yetiştiriyorum ben!

Eskiden askerlik yaşları gelecek diye büyümesinler isterdim.

Geç büyüsünler de şu işler bir normale girer belki diye düşünürdüm.

Ama hiçbir şey fark etmiyor.

Ölen her çocuk benim, bizim, sizin çünkü.

Hem artık ölmek için asker olmak da gerekmiyor.

Çocuklarıma her gün tembih eder oldum.

“Aman oğlum kalabalıktan uzak dur, otobüs duraklarında fazla bekleme, yürürken etrafına iyi bak”

***

Sanıyorsunuz ki sadece Halep ağlıyor.

Halep ile birlikte Türkiye’de ağlıyor, görün artık.

Çok üzgünüm, oradaki vahşete çok üzülüyorum ama önce bizim evlatlarımız!

Önce onlar için ne yapabiliriz, onu düşünüyorum.

Bir insanın karnı açken, başkasının aç olması onu ne kadar ilgilendirir?

Tıpkı bunun gibi… Huzurlu değiliz ki, kafamızı kaldırıp dünyanın sorunlarıyla ilgilenelim!

Onu da yaparız dert değil ama siz… Siz bizim evlatlarımızla ilgilenin.

Siz bu ülkenin insanının canını koruyun!

***

Biz artık sizden istifa falan beklemiyoruz, o beklentiden çıkalı çok oldu!

Biz artık sizden kararlılıkla bu terör belasının kökünü kazımanızı istiyoruz.

Bunun için bu millet üzerine düşeni yapmaya hazırım diye bağırırken, siz hala ne bekliyorsunuz?

Artık kınamayın, mesaj yayınlamayın, birliğimizi bozmak istiyorlar falan demeyin.

Ne olur icraat yapın!

Tek istediğimiz ecelimizle ölmek! Eceli başka yerlerden bulmak değil..!

Bu kadarına hakkımız var, öyle değil mi..?