Yakışmıyor arkadaşlar!

Her yıl 24 Ocak, bu ülkenin karanlığını yüzümüze çarpıyor.

Uğur Mumcu 32 yıl önce Ankara’da evinin önünde aracına konulan bombayla katledildi.

Bu olayın faili meçhul.

Eğer bir ülkenin başkentinde ülkenin en önemli gazetecisi katlediliyorsa ve faili 32 yıldır bulunamıyorsa yönümüzü döneceğimiz yer bellidir.

Birileri gizleniyor, saklanıyor, işin ucunun yine başka birilerine dayanmasının önüne geçilmek isteniyordur.

Uğur Mumcu, bu ülkede karanlık güçleri rahatsız ettiği, çarklarına çomak soktuğu, düzenlerini bozmaya gayret ettiği için öldürüldü.

Gazeteci kimliğiyle yaptığı işler nedeniyle öldürüldü Mumcu.

Uğur Mumcu tehditlere boyun eğmediği için bu ülkenin aydınlığını temsil ettiği için öldürüldü.

Yazdıklarıyla kokuşmuşların ifşasını yaptığı için öldürüldü.

***

Uğur Mumcu bilindiği gibi ayrıca bir hukukçuydu.

Ama ölümüne neden olan onun korkusuz gazeteciliğiydi.

Kocaeli’de İzmit Uğur Mumcu Parkı’nda bugün anma töreni vardı.

Şehir dışında değilsem Uğur Mumcu anmasına katılmayı önemsiyorum ve önceliyorum.

Gazetecilik faaliyeti nedeniyle katledilen bir meslektaşımı unutmadığımızı göstermek için orada olmak istiyorum.

Bugün gerçekleştirilen anma töreni, Kocaeli Gazeteciler Cemiyeti, Kocaeli Barosu, Kocaeli Yüksek Öğrenim Derneği (KYÖD), Atatürkçü Düşünce Derneği Kocaeli Şubeleri, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği ortaklığında gerçekleştirildi.

Bu yılki anmalara katılan gazeteci sayısı beni çok rahatsız etti.

Çok az sayıda meslektaşım bu anma programındaydı.

Yapılan basın açıklamasını Kocaeli Barosu’ndan bir avukat okudu.

***

Gazetecilik faaliyetleri nedeniyle katledilen Uğur Mumcu gibi usta bir gazetecinin anıldığı programlarda gazeteciler pasif kaldı.

Cemiyet başkanımız ve birkaç yönetici oradaydı.

Muhabir arkadaşlarım oradaydı.

Ancak az kişiydik.

Bu programda bir açıklama okunacaksa Mumcu’nun gazeteci bir meslektaşı açıklamayı okumalı.

Eğer önde birileri duracaksa gazeteciler durmalı.

Eğer fotoğraf verilecekse Uğur Mumcu’nun gazeteci meslektaşları önde olmalı.

Elbette Mumcu’yu sahiplenen ve orada olan kurum kuruluş ve diğer meslek grubu temsilcilerine bir söz söyleyemem.

Ayaklarına sağlık.

Samimiyetlerinden şüphem yok.

Benim rahatsızlığım öldürülen bir meslektaşımın anmasında gazetecilerin bu denli pasif olması.

***

Eğer önümüzdeki yıl aynı şekilde bir anma programı düzenlenecekse o anmaya katılmayacağım.

Tek başıma gidip karanfil bırakacağım.

Kocaeli Gazeteciler Cemiyeti’ne ve Türkiye Gazeteciler Sendikası temsilcilerine de buradan açıkça sesleniyorum:

Lütfen mesleğin onuruna yakışır, Mumcu’nun anısına yakışır güçlü bir şekilde anma programı yapalım.

Uğur Mumcu anması bizim iki adım geri duracağımız bir anma programı değil.

Gerekirse biz gazeteciler olarak ayrı bir anma programı yapalım.

Ama bugünkü gibi desinler diye orada durmayalım.

Yakışmıyor arkadaşlar!