Bay Ağaç Değişiyor

Mevsimlerin dönüşümü hep ilgimi çekmiştir. Belki de bu nedenle elim gitti çocuk kütüphanesinde duran bu kitaba. Bay Ağaç Değişiyor kitabını Hülya Biyan yazıyor, Kübra Aslan resimliyor. Kedinin gözünden ağaç arkadaşını izleyerek mevsimleri ve döngüselliği aktarıyor yazar, okurlarına. Uçan Fil de basımını üstleniyor kitabın. Oldukça keyifli bir okumaya davet var gibi.

Kediler büyümeyen çocuklar gibidir diyor kedi ile beraber yaşayanlar. Genelde bu cümleyi duyuyorum. Kitaptaki kedi de bu nedenle aslında evdeki ufaklıklara benziyor ve onların ilgisini çekiyor. Kedi hem evde olmanın konforunu yaşıyor, maması önünde, sıcak bir yuva ve kendisini seven insanlar; hem de dışarıya istediği zaman çıkabiliyor. İşte bu sevimli kedi ağacı kendisine arkadaş seçmiş ama ondaki değişimlere verdiği tepkiler çok hoş. Yaprakları sararıp dökülen ağacın yanına gidip kurumuş yapraklarla oynuyor mesela. Sonra kar yağışına verdiği tepki de ilginç ve oldukça tanıdık. Onun heyecanı, merakı ve oyuna olan yatkınlığı oldukça yakın çocuk dünyasına ve dolayısıyla minik dinleyicilere.

Resimli kitaplar sadece çocuklara değil bence büyüklere de iyi geliyor. Mevsimlerin geçişini çocuklarla beraber izlemek insanı rahatlatıyor. Kuruyan, sararan yapraklar rüzgarın eşliğinde toprağa düşerken gelen hüzne aniden sonraki sayfalarda şenlik eşlik ediyor. Kendisini nadasa bırakan doğa uyandığında etrafındaki canlılar da çoğalıyor. Kedi önce yuva yapan kuşları görüyor, sonra sincabı fark ediyor ve sonra da yeşeren yaprakların arasında yuva görünmese de yavruların seslerini duyuyor. Kalabalıklaşan sadece yaprakların çokluğu değil, ağacı kendisine yuva seçen canlılar. Ortalık baharla birlikte şenleniyor. Doğanın değişimini resimlerle izlemek, kedinin gözünden görmek oldukça güzeldi. Biz yetişkinler için sıradan olan şeyler içimizdeki çocuk canlıysa hala heyecan ve merak uyandıran şeyler aynı zamanda. İşte o heyecanı canlı tutmayı da fısıldıyor bir yanıyla kitap. Bu bile oldukça kıymetli bir çaba ve okumak için güzel bir sebep.